Nesta época de Facebook, na que todo o mundo pode ser amigo teu, é bo recordar aos verdadeiros amigos (eses e esas que sempre están cando os precisas), e se hai unha canción que represente un himno a amizade, esa é "You've got a friend" composto por Carole King en 1971.
É curiosa a historia desta muller. Xunto co seu marido Gerri Goffin, formou unha das parellas compositoras de máis éxito dos anos 60. Firmaron temas como "Will you love me tomorrow" de The Shirelles, "Up on the roof" (The Drifters),
"Don't bring me down" (The animals), "The Locomotion" (Tina Turner), "Keep your hands off my baby" (The Beatles), ou "You make me feel like a natural woman" (Aretha Franklin).
Pero en 1971, Carole King decide dar o salto e sacar un álbum interpretando ela mesma as súas propias cancións, Este álbum (Tapestry", convirtiuse nun dos 10 discos máis vendidos da década dos 70 en boa parte, grazas a este tema.
Esta é a letra en inglés:
YOU'VE GOT A FRIEND
When you're down and troubled
And you need some loving care
And nothing, nothing is going right
Close your eyes and think of me
And soon I will be there
To brighten up even your darkest night
[Chorus]
You just call out my name
And you know wherever I am
I'll come running to see you again
Winter, spring, summer or fall
All you have to do is call
And I'll be there
You've got a friend
If the sky above you
Grows dark and full of clouds
And that old north wind begins to blow
Keep your head together
And call my name out loud
Soon you'll hear me knocking at your door
[Chorus]
Ain't it good to know that you've got a friend?
When people can be so cold
They'll hurt you, and desert you
And take your soul if you let them
Oh, but don't you let them ...
E acá vos deixo a traducción:
Cando esteas fundido e con problemas
e precises unha man amiga
e nada, nada che saia bien
Pecha os ollos e pensa en min
e de contado estarei alí
Para iluminar a túa noite máis escura
[Estribillo]
Só tés que pronunciar o meu nome
E xa sabes que irei alí
Correndo para verche outra vez
Inverno, primavera, verán ou outono
O único que debes facer é chamarme
e alí estarei
Aquí tés un amigo
Se o ceo por riba teu
Ponse escuro e cheo de nubes
E o vello vento do norte empeza a soplar
Mantén a cabeza serena
E grita o meu nome en voz alta
Pronto oirás chamar a túa puerta
[Estribillo]
¿Non é bo saber que tes un amigo?
Cando a xente pode ser tan fría
farante dano e deixarante de lado
Ata te roubarán a alma se te deixas
Pero non lles deixes ...
[Estribillo]
Como sempre, comezamos coa intérprete orixinal. Carole King
A máis famosa das versións é a interpretada por James Taylor:
Esta xa a coñecedes. No post de Dee Dee Bridgewater xa vos falei deste dueto que fai con Mike Hucknall, o ex-solista de Simply Red:
Recén iniciada a súa carreira fóra dos Jackson Five, Michael Jackson grabou este tema nun disco producido pola mítica Motown Records.
Concerto de Divas: Carole King acompañada por Celine Dion, Shania Twain e Gloria Estefan
Unha das miñas favoritas. Atentos a esta versión de Erykah Badu no descanso do partido do All-Star 2010.
Alanis Morissette
Un dos reises do Funky, Barry Manilow, grabou este tema a duo con Melissa Manchester
Ella Fitzgerald tamén fixo un "cover" desta canción no álbum "Ella in London"
The Housemartins
O grupo inglés McFly tamén grabou esta canción como complemento ao seu single "All about you"
Roberta Flack & Donny Hathaway
Esta é a versión que fixo Tom Jones
A cantante israelí Ofra Haza
Emerson Nogueira
Esta versión é da cantante de jazz Stacey Kent
Escoitade esta versión do coro de gospel Deliverance
E por último, un regalo: A imaxe non é moi boa, pero escoitade esta versión de Marusela, compañeira do Leliadoura:
viernes, 21 de enero de 2011
sábado, 15 de enero de 2011
DISCOGRAFÍA COMPLETA: Dayna Kurtz
¿Que podo dicir desta muller que xa non vos teña contado? É dificil escribir un novo post sobre ela sen caer na repetición e non pareza, unha vez máis, que estou escribindo unha declaración de amor incondicional. Se recordades, cando empezamos con esta historia, a honra da primeira entrada foi para ela. Non atopei mellor maneira de abrir isto que con "Love got in the way", porque para min é a voz máis especial, e o talento máis descomunal que hai hoxe en día no mundo da música.
Así que pensei en comentar o seu último disco, pero penso que se merece unha discografía completa. Espero estar á altura e que vos guste a selección, aínda que recoñezo que parto cunha lixeira ventaxa: Hai 7 anos que vos levo comendo a olla con esta muller e cónstame que moitos de vós ides a estar encantados con este post.
A carreira desta muller, arranca a finais dos 90 cun disco en directo chamado "Otherwise Luscious Life" no que xa adianta algúns dos temas que logo formarán parte do repertorio do seu primeiro disco de estudio chamado "Postcards from Downtown" (2003).
Dez cancións propias, nin unha soa versión, marcan un álbum que roza a perfección. Non debería faltar en ningunha discografía.E unha recomendación: Se algunha vez tedes que regalar algo e non sabedes o que, este disco é unha elección perfecta. Se regalades o DVD "Postcards from Amsterdam. Live in Concert" na Sala Paradiso de Amsterdam, entón estarán en deuda eterna con vós.
A 1ª canción xa a coñecedes. "Love got in the way"
Por certo, este vídeo que acabades de ver é un extracto do DVD do que vos falaba antes.
A 2ª canción que vos deixo aquí é "Fred Astaire"
Recuperamos o concerto da sala Paradiso, para escoitar a canción que da título ao álbum
O último tema que imos escoitar deste álbum é "Miss Liberty"
Para o seu segundo disco oficial, Beautiful Yesterday (2004), Dayna acudiu tanto a composicíóns propias como a versións de xente tan distinta como Leonard Cohen, Edith Piaf, Prince ou a mesma Billie Holiday.
O 1º tema que imos escoitar é este cover do "Parlez-moi d'amour" de Edith Piaf. Espectacular.
O disco tamén contén unha revisión do clásico do maestro Leonard Cohen "Everbody knows".
Esta canción é a versión que Dayna fai do tema de Prince, "Joy in Repetition"
"Music Box"
O último tema que vos poño deste disco é "Amsterdan Crown"
O seu terceiro disco chámase "Another Black Feather". Unha vez máis o color da súa voz nos emociona con paisaxes sonoros que exploran outros ritmos.Despois do éxito rotundo dos seus 2 primeiros discos, Dayna sabía que a crítica ía ser moi esixente con ela: 2 bos discos xa non era casualidade, así que a aparición desde terceiro disco xenerou unha gran expectación e iso se convirtiu nun reto para a cantante neoiorquina, que se trasladou a vivir ao deserto de Arizona para atopar a inspiración. Dayna resolveu que ía ser fiel a si mesma e non facer un mero "corta y pega" dos seus 2 primeiros discos, que a bo seguro ía ser un extitazo. Escolleu o camiño máis difícil, e a crítica e as discográficas non llo perdoaron. Pero para os fans, volveu facer outro disco sublime.
A 1ª canción chámase "Venezuela"
A seguinte canción chámase "Banks of the Edisto"
Pero sobre todo, ese disco nos deixará para sempre esta pequena maravilla chamada "Nola". O seu particular tributo a New Orleans
Claro que esta entrada, en vez de chamarse discografía completa de Dayna Kurtz, ben podía chamarse "Como sobrevivir no mundo da música sen ter que vender a túa alma ao demo".
No ano 2010, Dayna saca o seu 4º disco de estudio "American Standard". Saca o disco en Europa e vende ... 900 copias !! (xa 901)e con iso non pode sacar o disco no seu propio país. ¿Por qué? Ese é o prezo de ser independente e non vender a alma. Pero Dayna sigue firmando cousas deliciosas. Déixovos con 4 temas para acabar.
O 1º tema chámase "Invocation".
O seguinte é unha versión dun tema de Elliot Smith chamado "Don't go down"
Un gospel maravilloso composto por ela chamado "You Fine girl"
E por último "Are you dancing with her tonight?"
Pero no disco podedes atopar moito máis: Unha versión dun tema country de Slim Willet, “Lou Lou knows" ou “Here comes a regular”, maravilloso tema dos Replacements.
Pero non abandona a composición propia con temas fascinantes como o rockabily de "Good in 62'" ou o country sureño de "Billboards for Jesus".
Así que pensei en comentar o seu último disco, pero penso que se merece unha discografía completa. Espero estar á altura e que vos guste a selección, aínda que recoñezo que parto cunha lixeira ventaxa: Hai 7 anos que vos levo comendo a olla con esta muller e cónstame que moitos de vós ides a estar encantados con este post.
A carreira desta muller, arranca a finais dos 90 cun disco en directo chamado "Otherwise Luscious Life" no que xa adianta algúns dos temas que logo formarán parte do repertorio do seu primeiro disco de estudio chamado "Postcards from Downtown" (2003).
Dez cancións propias, nin unha soa versión, marcan un álbum que roza a perfección. Non debería faltar en ningunha discografía.E unha recomendación: Se algunha vez tedes que regalar algo e non sabedes o que, este disco é unha elección perfecta. Se regalades o DVD "Postcards from Amsterdam. Live in Concert" na Sala Paradiso de Amsterdam, entón estarán en deuda eterna con vós.
A 1ª canción xa a coñecedes. "Love got in the way"
Por certo, este vídeo que acabades de ver é un extracto do DVD do que vos falaba antes.
A 2ª canción que vos deixo aquí é "Fred Astaire"
Recuperamos o concerto da sala Paradiso, para escoitar a canción que da título ao álbum
O último tema que imos escoitar deste álbum é "Miss Liberty"
Para o seu segundo disco oficial, Beautiful Yesterday (2004), Dayna acudiu tanto a composicíóns propias como a versións de xente tan distinta como Leonard Cohen, Edith Piaf, Prince ou a mesma Billie Holiday.
O 1º tema que imos escoitar é este cover do "Parlez-moi d'amour" de Edith Piaf. Espectacular.
O disco tamén contén unha revisión do clásico do maestro Leonard Cohen "Everbody knows".
Esta canción é a versión que Dayna fai do tema de Prince, "Joy in Repetition"
"Music Box"
O último tema que vos poño deste disco é "Amsterdan Crown"
O seu terceiro disco chámase "Another Black Feather". Unha vez máis o color da súa voz nos emociona con paisaxes sonoros que exploran outros ritmos.Despois do éxito rotundo dos seus 2 primeiros discos, Dayna sabía que a crítica ía ser moi esixente con ela: 2 bos discos xa non era casualidade, así que a aparición desde terceiro disco xenerou unha gran expectación e iso se convirtiu nun reto para a cantante neoiorquina, que se trasladou a vivir ao deserto de Arizona para atopar a inspiración. Dayna resolveu que ía ser fiel a si mesma e non facer un mero "corta y pega" dos seus 2 primeiros discos, que a bo seguro ía ser un extitazo. Escolleu o camiño máis difícil, e a crítica e as discográficas non llo perdoaron. Pero para os fans, volveu facer outro disco sublime.
A 1ª canción chámase "Venezuela"
A seguinte canción chámase "Banks of the Edisto"
Pero sobre todo, ese disco nos deixará para sempre esta pequena maravilla chamada "Nola". O seu particular tributo a New Orleans
Claro que esta entrada, en vez de chamarse discografía completa de Dayna Kurtz, ben podía chamarse "Como sobrevivir no mundo da música sen ter que vender a túa alma ao demo".
No ano 2010, Dayna saca o seu 4º disco de estudio "American Standard". Saca o disco en Europa e vende ... 900 copias !! (xa 901)e con iso non pode sacar o disco no seu propio país. ¿Por qué? Ese é o prezo de ser independente e non vender a alma. Pero Dayna sigue firmando cousas deliciosas. Déixovos con 4 temas para acabar.
O 1º tema chámase "Invocation".
O seguinte é unha versión dun tema de Elliot Smith chamado "Don't go down"
Un gospel maravilloso composto por ela chamado "You Fine girl"
E por último "Are you dancing with her tonight?"
Pero no disco podedes atopar moito máis: Unha versión dun tema country de Slim Willet, “Lou Lou knows" ou “Here comes a regular”, maravilloso tema dos Replacements.
Pero non abandona a composición propia con temas fascinantes como o rockabily de "Good in 62'" ou o country sureño de "Billboards for Jesus".
miércoles, 12 de enero de 2011
CANCIONS (I) - A ÉPOCA DE ZORBA
Como case sempre que se marcha para navegar, nestes días un amigo común a moitos dos lectores deste blog, pediume que lle gravara música para levar para o barco. A petición contiña unha condición: Música que escoitábamos en "Zorba".
Así que pensei que ese podería ser o nexo de unión para comezar o apartado que Ali suxiriu no post anterior. As 5 cancións deste mes facíanche entender para que carallo servía o botón de "Replay" que tiñas no tocata e teñen que ver coa música "lenta" que escoitabamos en Zorba, e ao mesmo tempo son posiblemente 5 das cancións máis escoitadas no "Musical Cassette". Espero que estes 5 mitos vos traian bos recordos ... e que non vos quedarades estancados escoitando só esa música :-D
A 1ª é Hotel California dos Eagles
a 2ª é a escaleira ao ceo de Jimmy Page e Robert Plant, é dicir, Led Zeppelin:
"Dust in the Wind" de Kansas
Os que me coñecedes dende hai moitos anos, sabedes que a miña debilidade era Stevie Nicks, a cantante de Fleetwood Mac, así que non podía faltar aquí "Sara"
Pero quizás desa época a miña canción favorita segue a ser "Angie" das súas maxestades:
Así que pensei que ese podería ser o nexo de unión para comezar o apartado que Ali suxiriu no post anterior. As 5 cancións deste mes facíanche entender para que carallo servía o botón de "Replay" que tiñas no tocata e teñen que ver coa música "lenta" que escoitabamos en Zorba, e ao mesmo tempo son posiblemente 5 das cancións máis escoitadas no "Musical Cassette". Espero que estes 5 mitos vos traian bos recordos ... e que non vos quedarades estancados escoitando só esa música :-D
A 1ª é Hotel California dos Eagles
a 2ª é a escaleira ao ceo de Jimmy Page e Robert Plant, é dicir, Led Zeppelin:
"Dust in the Wind" de Kansas
Os que me coñecedes dende hai moitos anos, sabedes que a miña debilidade era Stevie Nicks, a cantante de Fleetwood Mac, así que non podía faltar aquí "Sara"
Pero quizás desa época a miña canción favorita segue a ser "Angie" das súas maxestades:
Suscribirse a:
Entradas (Atom)