LIZZ WRIGHT - THE ORCHARD

Levo un par de días pensando de que disco falarvos sin que botedes de menos a Cassandra Wilson, e decidinme polo terceiro e polo momento último disco de Lizz Wright: The Orchard
Lizz Wright deuse a coñecer con un grupo de jazz coral que se chamaba In the spirit, pero salta á fama nun concerto homenaxe a Billie Holiday na que interpreta 2 temas: I cover the waterfront, e Don't explain que deixan ao público con bágoas nos ollos.
A partir de ahí, contrato con Verve Forecast, un primeiro disco excepcional con moitos standards do jazz ("Salt"),un segundo disco máis soul e gospel ("Dreaming Wide Awake") e por fin este The Orchard, por certo producido por Graig Street, curiosamente o mesmo productor de Cassandra Wilson.
Neste disco atopamos 13 temas, algúns deles co-escritos pola propia Lizz e Toshi Reagon, e coa colaboración de músicos excepcionais como Joey Burns ou John Coventrino do grupo Calexico, do que vos prometo un post proximamente.
Pero polo mesmo prezo, atopamos versións fantásticas de temas de Ike & Tina Turner ("I idolize you"), Patsy Cline ("Strange"), Led Zeppelin ("Thank you") ou Neil Young ("Old man").

Déixovos 2 temas.
O primeiro é unha composición da propia Lizz Wright chamada "My heart"


Lizz Wright - My Heart



O 2º tema é un directo no que interpreta o clásico de Neil Young "Old Man"

WISH YOU WERE HERE

Hoxe estou de baixón. Fai un ano da morte dun familiar, dun amigo.

28 anos, unha vida por diante, unha filla preciosa de 4 anos, unha moto de alta cilindrada, un puto camión que adianta... bágoas,dor incontrolable na súa viúda, tristura infinita nos ollos da súa filla ... preguntas sen resposta da súa nai ...

Xa pasou un ano.

Desde aquí vai a miña particular homenaxe, e para os asiduos deste blog, permitídeme que desta vez non vos presente un disco completo, ou unha cantante que non coñecíades. Hoxe, apetéceme volver aos clásicos.

Para José, In Memoriam, "Wish you were here" (Oxalá estiveras aquí) de Pink Floyd.

CASSANDRA WILSON (II)

Segundo a wikipedia, Casandra na mitoloxía grega era filla de Hécuba e Priamo, por aquel entón reises de Troia, e significa "A que enreda aos homes". Ben, pois polos comentarios nos posts anteriores queda claro que a Cassandra que eu vos presentei, enredou a homes e a mulleres e vos quedástedes con máis ganas de esocitar cousas da Wilson, así que imos facer unha segunda parte do post anterior, e espero que vos chegue para unha boa temporada. :-)
PARTE 1:
No anterior post me centraba no seu último álbum "Closer to you, the pop side", e nos comentarios vos explicaba que esas versións que compoñen este álbum, en realidade era unha recopilaciòn das cancións que fóra interpretando ao longo dos 7 álbums que leva co selo Blue Note. Tamén insistía que nesa recopilación, a min me faltaban 2 temas. Ben, pois como regalo extra aquí os deixo:
O 1º é a versión que fai do "Killing me softly" de Roberta Flack, e que algún de vós se me queixou que non había xeito de conseguilo. Ok, pois "misteriosamente" alguén o subiu á listengo, así que xa podedes disfrutalo.

Cassandra Wilson - Killing me softly



O 2º tema, é unha versión do clásico de Bob Marley "Redemption Song":




Parte 2:
Unha vez satisfeita esa parte, quero recomendar tamén o seu álbum anterior: "Loverly", que neste caso fai unha recopilación de versións de temas clásicos do Jazz e do Soul, contando ademais cun acompañamento de luxo, con Jason Moran no piano, Marvin Sewell nas guitarras e Lekan Babalola na percusión entre outros. Aínda que como vos contaba no post anterior, o gran instrumento é a súa impresionante voz.
A selección inclúe versións de temas como "Black Orpheus" de Keziah Jones, "Gone with the wind" de Ella Fitzgerald ou "The very thought of you" de Billie Holiday (tema que inmortalizaría Janis Joplin.
A continuación déixovos 2 cancións dese álbum.
a 1ª é a versión que fai do clásico de Duke Ellington, "Caravan"


Cassandra Wilson - Caravan



e a 2ª é a versión de "St, James Infirmery" de Louis Armstrong



Espero que con esto sexa suficiente para unha temporada...

MELODY GARDOT

O seu sen dúbida si que é un exemplo de perseverancia e de superación da adversidade. Nacida en 1985, a idade de 19 anos xa tocaba o piano en clubs nocturnos de jazz da súa Philadelphia natal.Un día que ía en bici para un deses clubs, un conductor a atropellou. Perdeu a memoria curta, lastimou os oídos e durante un tempo quedou paralizada de cintura para abaixo. Un doctor iluminado obrigouna como parte da terapia, a retomar a música e milagrosamente conseguiu recuperarse atopando a forza e a determinación necesaria para seguir coa súa carreira de artista. Hoxe en día precisa gafas escuras, usa bastón, e leva implantado un electro estimulador subcutáneo que lle transmite impulsos eléctricos para aliviar a dor, pero aínda así consiguiú o que se propoñía: compón, toca a guitarra, e canta como Dios. Lanzou o seu primeiro disco, Worrisome Heart, do que vos deixo 2 cancións.
A primeira é unha canción composta por ela e que da título ao álbum; Worrisome Heart



A segunda é unha versión que realiza do clásico Somewhere over the rainbow

>

CASSANDRA WILSON

Xa sabedes que me encantan os discos de versións sempre e cando me digan algo diferente do orixinal, que non sexa unha mera copia. Ese é o caso do último disco de Cassandra Wilson (Closer to you: The Pop side), que leva semanas sonando de xeito compulsivo no meu reproductor. Trátase dunha recopilación de versións de clásicos do pop-rock anglosaxón que esta cantante foi incluíndo nos seus últimos discos.
Cassandra Wilson ten unha voz peculiar: grave, sensual e poderosa pero á vez moi cálida. A diferencia de outras artistas "standarizadas" como a superventas Diana Krall, Cassandra Wilson é multidireccional: os seus discos caracterízanse for unha fusión do jazz con outros tipos de música como o blues, o country, o funk, o folk ou o pop, todo iso aderezado con ritmos afro-americanos, alonxándose así das estructuras clásicas do jazz.
Algúns de vós a recordaredes por ser a vocalista do grupo M-Base xunto a Steve Coleman e Greg Osby.
Neste disco atopamos revisións moi persoais de temas de Bob Dylan, Sting, U2, The Wallflowers, Cindy Lauper, The Monkees, Van Morrison ou Neil Young, pero fai seus cada un dos temas imprimíndolles un estilo propio e usando multitude de instrumentos diferentes como mandolinas, violíns, instrumentos típicos africanos ... e a súa extraordinaria voz!
Deíxovos con 2 videos dela:
O primeiro é a versión que fai do tema de Sting "Fragile"



Neste 2º video, interpreta o gran clásico de Neil Young: Harvest Moon

DEE DEE BRIDGEWATER

Despois do seu disco de fusión de jazz con música tradicional de Mali (Red Earth) a gran dama actual do jazz regresa cun disco homenaxe a Eleanora Fagan. Dito así, non dirá gran cousa, pero iso cambia cando vos diga que Eleanora Fagan era o nome real da gran Billie Holiday. Lady Day, como tamén era coñecida, é un dos persoaxes máis saturados de tributos no mundo do jazz, pero este de Dee Dee escóitase con especial pracer. Tendo en conta que na década dos 80 Dee Dee xa interpretou no teatro a Billie no musical "Lady Day", esta homenaxe non é inesperada. Ademais con anterioridade xa fixo outros discos homenaxes a grandes do jazz como Ella Fitzgerald ("Dear Ella", 1997), Horace Silver ("Love and Peace: A tribute to Horace Silver, 1995)e Kurt Weill ("This is new", 2002.
Aquí aparecen os 12 temas máis emblemáticos de Billie Holiday, empezando por "lady sings the blues" e acabando por "Strange Fruit" que foi considerada a mellor canción do século 20 pola revista Time en 1999.
Dan Oulette preséntaa así: “Dee Dee es un dìnamo espiritual y una baladista con alma. Canta con una voz que corta como navaja, hace scat con notable soltura, te hace llorar de emoción. Hasta se quiebra al descender al drama de ‘Strange Fruit’ que sirve de sentido epílogo al disco".
Desta vez, déixovos 2 cancións: A primeira é a súa versión de "Strange Fruit" que sirve de epílogo ao álbum:


Non me podo resistir a deixarvos tamén a versión que fai xunto a Mike Hucknall (o solista dos sempre recordados Simply Red) dunha das miñas cancións favoritas de todos os tempos: "You've got a friend" de Carole King. Con permiso dos demais lectores deste blog, adicada a 2 amigas do insti que me coidan e me miman cada día e que ademais se pasan a menudo por esta cova.

NOA & KHALED

Hai días nos que un sinte asco do mundo en que vive. Eso acontence tras o vil ataque do exército israelí contra unha flota que levaba a "temible" intención de porporcionar comida e medicamentos aos habitantes da franxa de Gaza. Unha vez máis o exército israelí amparado na impunidade da que disfruta actúa con absoluta desproporción.
Como isto pretende ser un blog de música, o que vos presento hoxe é a mellor versión que coñezo de Imagine, o himno composto por John Lennon.
A primeira vez que aparece esta versión é no ano 2001 nunha gala no World Economic Forum en New York, nunha gala producida polo gran Quincy Jones e que contaba coa participación dos meus admirados Bono e Peter Gabriel, Noa (Israelí) e Khaled(Arxelino) cantaron en árabe, hebreo e inglés esta extraordinaria versión.
Non vos perdades as imaxes do vídeo!!