Está claro que o mellor regalo que vos podo facer neste Nadal, é "postear" o novo disco da musa da maior parte dos seguidores deste blog. Que Cassandra saque un disco é sempre unha alegría. O feito que sexa de Casssandra Wilson indica que o disco é bo e punto. Neste blog iso non se pode discutir e ademais tedes a razón. É un bo disco... unha vez máis.
Imos comentalo un pouco.
O disco comeza con 3 versións en directo de cancións que xa sacara no álbum de versións de Standards de Jazz (Loverly), do que xa falaramos aquí en anteriores entradas
St. James Infirmary de Louis Armstrong
Lover Come back to me (Billie Holiday)
A day in the life of a fool (Frank Sinatra)
Como sempre nos seus discos, inclúe versións de temas clásicos. Neste caso hai 2 que me encantan.
O 1º é unha revisión dun clásico dos Beatles que aparece no "White Album": Blackbird
O 2º é unha versión extraordinaria dun tema de Stevie Wonder "If it's magic"
De entre os temas propios, quédome con "Beneath the Silver Moon"
E para rematar, un regalo extra que non está incluído no disco: Escoitade esta versión do Augas de Março
Que o disfrutedes. Un abrazo
viernes, 31 de diciembre de 2010
viernes, 17 de diciembre de 2010
VERSIÓNS: FRAGILE
"Fragile" é un tema de Gordon Summer ("Sting"), que aparece por primeira vez no álbum de 1987 "Nothing like the Sun".
Según Sting nunha entrevista para a versión inglesa da revista "Rolling Stone", a canción é un tributo a Ben Linder, un enxeñeiro civil norteaméricano asasinado pola contra nicaragüense mentres intentaba levar a cabo un proxecto hidroeléctrico no país centroamericano.
Esta é a letra da canción. Inclúo a tradución ao galego
If blood will flow when flesh and steel are one
Drying in the colour of the evening sun
Tomorrow's rain will wash the stains away
But something in our minds will always stay
Perhaps this final act was meant
To clinch a lifetime's argument
That nothing comes from violence
and nothing ever could
For all those born beneath an angry star
Lest we forget how fragile we are
On and on the rain will fall
Like tears from a star (x2)
On and on the rain will say
How fragile we are (x2)
(repeat chorus)
A sangue vai manar cando a carne e o aceiro se unan
Secándose á cor do sol da tarde
A choiva de mañán limpará as manchas
Pero algo quedará por sempre na nosa mente.
Seguramente este acto final supoña
pechar unha disputa que dura unha vida.
Nada bo ven da violencía
e nada nunca virá.
Para todos aqueles nacidos baixo unha estrela cabreada,
non vaiamos olvidar o fráxiles que somos.
Unha e outra vez a choiva caerá
como bágoas dunha estrela (bis)
Unha e outra vez a choiva nos recordará
O fráxiles que somos (bis)
Esta é a versión de Sting en acústico
O mesmo Sting pero agora cantando en portugués
A continuación vos deixo 2 versións que xa coñecedes. A 1ª é a da nosa admirada Cassandra Wilson:
Como me consta que vos encanta Cassandra, déixovos outra versión en directo, con Fabrizio Sotti na guitarra
A 2ª é moi recente: Sophie Milman con Jesse Cook na guitarra
Sting tamén ten unha versión en castelán, pero prefiro poñervos esta de Mercedes Sosa:
Unha versión de jazz. Nils Landgren, considerado o mellor trombonista (¿dirase así?) do mundo, co acompañamento vocal de Rigmor Gustaffson
Sarah Jane Morris, ex-vocalista dos Communards
A imaxe non é moi boa, pero sempre paga a pena escoitar a voz da gran Dionne Warwick:
Holly Cole (outra vez con Jesse Cook na guitarra)
Unha versión "a capella" do grupo Salvocalee:
A min personalmente gústame máis esta versión do coro de gospel "The Celebration":
Un dueto deses imposibles: Sting con Julius Churches (jejeje)
Para os amantes das rarezas, atentos a esta versión do inventor do Soul sinfónico: Isaac Hayes. A intro é un pelín larga. A canción en si comeza ao arredor do minuto 4
Finalmente, déixovos tamén unha versión instrumental a cargo do saxofonista Freddie Hubbard
Según Sting nunha entrevista para a versión inglesa da revista "Rolling Stone", a canción é un tributo a Ben Linder, un enxeñeiro civil norteaméricano asasinado pola contra nicaragüense mentres intentaba levar a cabo un proxecto hidroeléctrico no país centroamericano.
Esta é a letra da canción. Inclúo a tradución ao galego
If blood will flow when flesh and steel are one
Drying in the colour of the evening sun
Tomorrow's rain will wash the stains away
But something in our minds will always stay
Perhaps this final act was meant
To clinch a lifetime's argument
That nothing comes from violence
and nothing ever could
For all those born beneath an angry star
Lest we forget how fragile we are
On and on the rain will fall
Like tears from a star (x2)
On and on the rain will say
How fragile we are (x2)
(repeat chorus)
A sangue vai manar cando a carne e o aceiro se unan
Secándose á cor do sol da tarde
A choiva de mañán limpará as manchas
Pero algo quedará por sempre na nosa mente.
Seguramente este acto final supoña
pechar unha disputa que dura unha vida.
Nada bo ven da violencía
e nada nunca virá.
Para todos aqueles nacidos baixo unha estrela cabreada,
non vaiamos olvidar o fráxiles que somos.
Unha e outra vez a choiva caerá
como bágoas dunha estrela (bis)
Unha e outra vez a choiva nos recordará
O fráxiles que somos (bis)
Esta é a versión de Sting en acústico
O mesmo Sting pero agora cantando en portugués
A continuación vos deixo 2 versións que xa coñecedes. A 1ª é a da nosa admirada Cassandra Wilson:
Como me consta que vos encanta Cassandra, déixovos outra versión en directo, con Fabrizio Sotti na guitarra
A 2ª é moi recente: Sophie Milman con Jesse Cook na guitarra
Sting tamén ten unha versión en castelán, pero prefiro poñervos esta de Mercedes Sosa:
Unha versión de jazz. Nils Landgren, considerado o mellor trombonista (¿dirase así?) do mundo, co acompañamento vocal de Rigmor Gustaffson
Sarah Jane Morris, ex-vocalista dos Communards
A imaxe non é moi boa, pero sempre paga a pena escoitar a voz da gran Dionne Warwick:
Holly Cole (outra vez con Jesse Cook na guitarra)
Unha versión "a capella" do grupo Salvocalee:
A min personalmente gústame máis esta versión do coro de gospel "The Celebration":
Un dueto deses imposibles: Sting con Julius Churches (jejeje)
Para os amantes das rarezas, atentos a esta versión do inventor do Soul sinfónico: Isaac Hayes. A intro é un pelín larga. A canción en si comeza ao arredor do minuto 4
Finalmente, déixovos tamén unha versión instrumental a cargo do saxofonista Freddie Hubbard
viernes, 10 de diciembre de 2010
SOPHIE MILMAN
Sophie Milman naceu en Rusia e aos 7 anos emigrou cos seus pais a Israel, Ao cumprir aos 16 voltou emigrar pero desta volta a Canada e nese país deixou crecer a semente que lle cultivara o seu gusto polo jazz. Seus pais eran fans de Ella Fitzgerald e de Oscar Peterson.
Aos 21 anos presentouse nun programa de televisión de Toronto e iso levouna a firmar un contrato para grabar o seu primeiro disco que leva o seu nome,Sophie Milman (2004). Ese disco abreulle as portas do mercado musical e ata a data sacou outros 2 discos máis: Make Someone Happy (2007) e Take Love Easy (2009) Pero é ese primeiro disco do que vos pretendo falar hoxe, xa que como en algunha que outra ocasíón da que xa vos falei noutros posts, este disco leva 10 días sen saír do meu reproductor.
De contado a súa voz che cautiva: cálida, suave pero a vez potente e educada, co carisma das grandes divas do jazz actual. Ou tal vez sexa por ser unha filla da globalización , marcada polá súa vida viaxeira e que a leva a fusionar o jazz con outros estilos dando como resultado esa mestura que a min persoalment, tanto me gusta.
Como outras grandes, non faltan versións de grandes clásicos. Para que comezedes a darvos unha idea dos alcances desta voz, atentos a esta versión do clásico "Auga de beber" do xenial Antonio Carlos Jobim
Unha enorme versión da celebérrima canción que fixo famosa a Edith Piaf, La vie en rose.
Incluso se atreve cun gran éxito da gran Billie Holiday, unha canción composta explicitamente para ela por George Gershwim, The man I love
Outo gran clásico de Cole Porter, My heart belongs to Daddy
Esta é unha adaptación dunha canción tradicional rusa: Ochi chernye ("ollos negros")
E de propina, unha nova versión do Fragile de Sting, Esta vez xunto cun dos máis grandes guitarristas da actualidade: Jesse Cook.
Aos 21 anos presentouse nun programa de televisión de Toronto e iso levouna a firmar un contrato para grabar o seu primeiro disco que leva o seu nome,Sophie Milman (2004). Ese disco abreulle as portas do mercado musical e ata a data sacou outros 2 discos máis: Make Someone Happy (2007) e Take Love Easy (2009) Pero é ese primeiro disco do que vos pretendo falar hoxe, xa que como en algunha que outra ocasíón da que xa vos falei noutros posts, este disco leva 10 días sen saír do meu reproductor.
De contado a súa voz che cautiva: cálida, suave pero a vez potente e educada, co carisma das grandes divas do jazz actual. Ou tal vez sexa por ser unha filla da globalización , marcada polá súa vida viaxeira e que a leva a fusionar o jazz con outros estilos dando como resultado esa mestura que a min persoalment, tanto me gusta.
Como outras grandes, non faltan versións de grandes clásicos. Para que comezedes a darvos unha idea dos alcances desta voz, atentos a esta versión do clásico "Auga de beber" do xenial Antonio Carlos Jobim
Unha enorme versión da celebérrima canción que fixo famosa a Edith Piaf, La vie en rose.
Incluso se atreve cun gran éxito da gran Billie Holiday, unha canción composta explicitamente para ela por George Gershwim, The man I love
Outo gran clásico de Cole Porter, My heart belongs to Daddy
Esta é unha adaptación dunha canción tradicional rusa: Ochi chernye ("ollos negros")
E de propina, unha nova versión do Fragile de Sting, Esta vez xunto cun dos máis grandes guitarristas da actualidade: Jesse Cook.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)